Ný vika

Það hefur verið nokkuð kyrrlátt á vesturvígstöðvum. Ég fór með Bjarka til lungnalæknisins á föstudaginn (Til hamingju með 18 ára afmælið Pétur!) sem yfirheyrði mig um hvernig gengi og hlustaði svo á hann í bak og fyrir. Bjarki er núna orðinn 5.65 kg og 61 cm og samkvæmt grafi læknisins þýðir það að hann er að lengjast ágætlega, en bara að þyngjast svona la-la. Reyndar grunaði mig að hann væri í léttari kantinum þann daginn því vélindabakflæðislyfið hafði klárast fyrr í vikunni, og Bjarki var búinn að vera sérstaklega lélegur að borða þann daginn.

Læknirinn túlkaði þetta allt saman sem svo að Bjarki væri ekki að finna mikið fyrir því að vera ekki lengur með auka-súrefni, en að hann þyrfti áfram á bakflæðislyfinu að halda. Lyfið er í raun brjóstsviðalyf sem dregur úr sýrustigi magans. Annars sagði hann að lungnahljóðin væru sterk og hljómuðu eðlilega sem voru góðar fréttir. Við eigum að mæta aftur eftir 3-4 mánuði.

Þrátt fyrir þessar góðu fréttir þyrmdi lífinu yfir mig af öllum sínum þunga á föstudaginn og ég var eiginlega alla helgina að ná mér. Það sem plagar mitt litla sálartetur núna er að

a) Halda upp á afmæli Önnu Sólrúnar þann 19. jan. en þetta verður fyrsta ameríska afmælið og fullt af krökkum og ég þarf að finna til gúddí-bags og ég veit ekki hvað. Hvernig heldur maður uppi skemmtun fyrir tæplega 20 krakka í um klukkustund? Af hverju gerði ég ekki bara eins og hinir foreldrarnir og átsorsaði (out-source-aði) afmælishaldinu í eitthvað gymmið í nágrenninu með 2-3 mánaða fyrirvara? Gaaa! En það verða bara pizzur og ískaka – enginn bakstur takk fyrir kærlega!

b) Húsnæðismál. Ég er orðin sátt við að flytja bara innan kampus því það er ekkert húsnæði í boði í allra næsta nágrenni og það væri allt ógeðslega dýrt. Það er meiri að segja örlítill míkró möguleiki á að við fáum að flytja í 3ja herbergja íbúð á kampus en ég er ekkert sérstaklega vongóð um það. Sem betur fer fáum við víst hjálp við flutningana, kassa og fólk til að bera stóru hlutina. Þar með er alvöru flutningum frestað fram í ágúst en þá verður okkur endanlega sparkað út í hina köldu vondu veröld.

c) Námið partur 1. Ég hringdi loksins í prófessorinn minn í síðustu viku (hann fór á eftirlaun fyrir 2 árum og fluttist í annað fylki) og spurði hvort það væri ekki í lagi að ég færi til annars prófessors sem ég var búin að tala við. Hann samþykkti það en bað samt um að vera á lesnefndinni minni sem bara má alls ekki gerast! Ég dró fæturna með að gefa af eða á svar í símann, og ég vona að þetta mál leysist einhvern veginn af sjálfu sér. Hann er afskaplega góður prófessor, en fyrir utan að koma bara einu sinni í mánuði hingað til okkar þá þjáist hann af stórkostlegri fullkomnunaráráttu og endurskrifar hluti þangað til hann er farinn að breyta breytingunum til baka. Það er alveg ljóst að ef hann er á lesnefndinni þá þýðir amk heilt auka ár af skriftum.

d) Námið partur 2. Brjálæðislegt bjartsýniskast um að verja í vor rann af mér í síðustu viku þegar ég sá hvað mér verður ótrúlega lítið úr verki á daginn. Í panikki yfir því vann ég svo yfir mig á fimmtudaginn (til eitt um nóttina) og var þar með ónýt allan næsta dag og daga. Til að verja þarf ég að stöffa stöff en ég hef ekki gert neitt af því undanfarið því ég hef verið að reyna að grufla í…

e) Námið partur 3. … að skrifa doktorsritgerð. Eða eins og prófessorinn sem ég var að skipta yfir á sagði um daginn – “Maður getur stoppað tæknilegu vinnuna hvar sem er, en ef það er ekki búið að skrifa verkefnið upp, þá getur maður ekki útskrifast.” Svo að ég er búin að vera að vinna í einum kaflanum núna í viku og hann er svona næstum að skríða saman. En ég á voða erfitt með að skrifa smá og vinna smá tæknilegt stöff. Svo ég er bara búin að skrifa (eða öllu heldur, “koppí-peista”), en ekki gera það sem ég þarf að gera til að klára vinnuna. #Rífa hár af höfði sér hér#.

f)… fullt af litlum hlutum eins og að losna við súrefniskútana, á Bjarki eftir að fá nýjustu hóstapestina hennar Önnu, stress yfir því að mjólkurbirgðirnar þverri út af stressi, bíða eftir smá heilsutryggingardóti (sem hefur samt farið miklu betra en ég þorði að vona), stressát, o.s.frv. o.s.frv…