Litlu hlutirnir

Það þarf ekki mikið til að gleðja móðurhjartað. Í dag tók það gleðikipp þegar mér var litið á Bjarka í stólnum sínum og ég sá að hann hafði gripið í eitt dótið og að hann hélt gripinu í dágóða stund. Þetta mun vera hans fyrsta “grip” að því er ég held, hingað til hefur hann aðallega lamið í dótið og flækt sig í því. Ekki nóg með að hann gripi einu sinni, heldur endurtók hann leikinn skömmu seinna. Við sjáum hvað setur með framhaldið, enda er þetta voða oft svona tvö skref áfram, og svo eitt afturábak.

Gærdagurinn var annars miklu betri en dagurinn þar á undan. Sá stutti virtist ná að losa loftið jafnt og þétt yfir daginn og því var hann meira og minna bara sallarólegur. Inn á milli komu reyndar stutt væluköst en þau liðu hratt hjá.

Í gærkvöldi komu Sarah og Augusto svo færandi hendi og elduðu hjá okkur kvöldmat. Ekki nóg með það heldur komu þau líka með afmælisköku fyrir Augusto sem varð 31 árs í gær. Við vorum tilbúin í þetta sinn og áttum 31 kerti fyrir kökuna. Þegar hún Sarah varð 29 um daginn þá vorum við talsvert kertalausari og hún fékk því tvö kerti á sína köku (annað sem á stóð 30 og á hinu 1)… 🙂

Talandi um afmæli þá á hann pabbi 26×2 ára afmæli í dag. Til hamingju með daginn! 🙂

Grip númer 2.

Spekúlerandi í ljóninu.

Bjarki 5 mánaða og eins dags – en samt eiginlega bara tveggja mánaða.

Fimmtán mínútna frægð

Ó guð. Þá er búið að birta viðtalið sem blaðamaður 24 stunda tók við mig. Mér skildist á Hönnu Eyvinds sem skildi eftir komment á síðunni okkar að eitthvað hafi verið talað um það í útvarpinu líka. Gaaa, ég höndla ekki svona mikla athygli… 🙂 Ef ég væri heima myndi ég ekki þora að mæta í vinnuna næstu vikuna. 😉

Þetta viðtal kom til þegar ég sendi póst á blaðamann 24 stunda til að leiðrétta rangfærslur sem birtar voru um samstarfsfélaga minn, Íslandsvininn hann Dalvíkur-Dan. Ég átti ekki von á að pósturinn yrði birtur í blaðinu heldur frekar að hann myndi hafa samband við Dan sjálfan (svona er maður vitlaus).

Blaðamaðurinn hafði svo samband til baka og bað um viðtal; sendi nokkrar spurningar sem ég svaraði svo í tölvupósti. Útkoman hefur svo valdið honum höfuðverk því svörin voru kannski ítarlegri en hann átti von á og viðtalið var því klippt niður. Útkoman var kannski full mikið “efnishyggju-viðtal” að mínu mati, ef svo má að orði komast og áherslurnar breyttust við það. En, þetta er það sem flestir spyrja um á heimsókn sinni í höfuðstöðvar Google og því hefði ég svo sem mátt búast við því að þetta vekti mesta athygli.

Til gamans er hér viðtalið í heild sinni:

Hvað hefurðu búið lengi í Bandaríkjunum og hvað ertu gamall?

Ég fluttist til Bandaríkjanna í september árið 2000 (þá 26 ára gamall) þegar konan mín hóf framhaldsnám í rafmagnsverkfræði við Stanford háskóla. Meiningin var að vera hér í 2-3 ár á meðan hún kláraði mastersnám en 7 árum og tveimur börnum síðar erum við enn búsett hér í Sílikondalnum miðjum og konan mín komin á kaf í doktorsnám.

Hvar starfaðir þú áður en þú byrjaðir að vinna þar og hvað hefurðu starfað lengi hjá Google?

Það tók svolítinn tíma að fá bandarískt atvinnuleyfi en þegar það var í höfn fór ég að leita mér að vinnu sem hæfði bakgrunni mínum og menntun sem tölvunarfræðingur. Það reyndist nokkuð strembið þar sem tæknigeirinn var á þeim tíma á hraðri niðurleið (Internet bólan svokallaða að springa) og erfitt að fá vinnu þar sem fyrirtækin voru mörg hver að segja upp starfsfólki í hrönnum. Ég sótti meðal annars um vinnu hjá Ensim, fyrirtækis sem var að hluta til í eigu Íslendingsins Snorra Gylfasonar, en stuttu eftir viðtalið fékk ég að vita að þeir hefðu sagt upp 30% af sínu vinnuafli og þar með var sá möguleiki út úr myndinni. Það reyndist þó ekki fýluferð þar sem Snorri setti upp viðtal hjá vini sínum, Úlfari Erlingssyni, sem var að stofna nýtt hugbúnaðarfyrirtæki á svæðinu og fékk ég vinnu þar sem forritari; fyrsti almenni starfsmaður fyrirtækis sem nefnt var GreenBorder Technologies og vann að nýstárlegri öryggislausn fyrir Windows. Eftir um 6 ára rekstur keypti Google svo GreenBorder og gerðist ég starfsmaður hjá þeim í kjölfarið, um miðjan maí á þessu ári.

Ert þú eini Íslendingurinn?

Nei, það er handfylli af Íslendingum að vinna hjá Google, meiriparturinn á höfuðstöðvunum í Sílikondal eða í Kanada en einnig nokkrir á meginlandi Evrópu eða í New York. Það er þó aldrei að vita þó að fyrirtækið sé með íslenska starfsmenn á sínum snærum á öðrum stöðum, enda er Google með skrifstofur fyrir verkfræðinga og sölumenn víðs vegar um Norðurlöndin þar sem ekki er ólíklegt að fleiri Íslendingar leynist. Annars er erfitt að festa nákvæma tölu á fjöldanum en svona til merkis um það vatt sér að mér maður að nafni Paul frá hópnum sem ég vinn með, mjög indverskur í útliti og þegar við fórum að tala saman kom í ljós að hann á ættir að rekja til Íslands, meðal annars gegnum lang-ömmu og lang-afa móður sinnar sem höfðu flust búferlum frá Akureyri til Manitoba í Kanada upp úr 1880.

Er ekki mikið og langt ferli að komast að hjá Google?

Mín reynsla af atvinnuferlinu er í sjálfu sér ekki alveg sú sama og almennur umsækjandi öðlast eftir atvinnuumsóknarferlið þar sem Google keypti fyrirtækið sem ég vann fyrir. Ég kynntist þó vissum þáttum eins og sjálfu atvinnuviðtalinu en umsækjendur eru skuldbundnir til að gefa ekki upplýsingar um það sem fram fer í sjálfu atvinnuviðtalinu og því best að segja sem minnst um það. Ég veit hins vegar að þeir leggja mikla áherslu á að velja hæft fólk og geta leyft sér að vera vandlátir enda fær Google víst um 3000 umsóknir á dag víðsvegar að úr heiminum (yfir milljón umsóknir á ári) og hafa því úr nóg af hæfu starfsfólki að velja. Mér sýnist jafnframt af þeim mannskap sem ég hef kynnst á þessu hálfu ári sem ég hef unnið fyrir Google að þetta sé almennt séð mjög öflugt starfsfólk sem er mjög fært á sínu sviði.

Hvernig er að starfa hjá Google?

Þetta eru mikil viðbrigði frá því að vinna fyrir lítið sprotafyrirtæki eins og GreenBorder sem þegar mest lét var með um 25-30 starfsmenn. Google, svona til samanburðar, er víst með um 16 þúsund starfsmenn á sínum snærum víðsvegar um heiminn og maður er því bara pínulítill fiskur í stórri tjörn. Í raun er þetta þó að mínu mati draumafyrirtæki að mörgu leyti – sérstaklega fyrir þá sem hafa eitthvað með hugbúnaðarþróun að gera. Það eru ótrúlega fjölbreytt og spennandi verkefni í gangi og mikill samgangur á milli verkefna sem spanna vítt svið tölvunarfræðinnar, allt frá gervigreind yfir í viðmótsforritun svo fátt eitt sé nefnt þannig að allir ættu að geta fundið eitthvað við sitt hæfi. Jafnframt er mælst til þess að 20% af tíma hvers starfsmanns fari í að sinna öðrum verkefnum innan fyrirtækisins sem hægt er að nýta sér til að kynnast því sem sem er í gangi innan fyrirtækisins eða útfæra einhverja snilldarhugmyndina sem kannski er búin að gerjast í huga manns í langan tíma en aldrei reynst vera tími til að útfæra. Mörg verkefni eru runnin undan rifjum þessa átaks eins og til dæmis Google News fréttaþjónustan sem í upphafi var aðeins hugarfóstur eins starfsmanns.

Hvernig er gert vel við starfsmenn hjá Google? Nudd? Golf? Góður matur? Mötuneytið eins gott og ég hef heyrt?

Google leggur sig mikið fram við að gera vel við starfsmenn sína, því verður ekki neitað. Mötuneytin eru víðsfræg fyrir úrval og gæði og orðið mötuneyti í raun rangnefni þar sem þau eru líkari veitingastöðum að gæðum en hefðbundnum mötuneytum fyrirtækja. Mötuneytin eru alls 17 á höfuðstöðvunum sem hvert og eitt sérhæfir sig í ákveðinni gerð rétta úr ferskum lífrænum hráefnum. Eitt mötuneytið sérhæfir sig í spænskum smáréttum (svokallaðir tapas réttir), annað býr til austurlenska rétti og matreiðir sushi á staðnum og svona mætti lengi telja. Boðið er upp á morgunmat, hádegismat og kvöldmat og veðurfarið gerir það að verkum að maður getur setið að snæðingi úti undir sólhlíf og notið Kaliforníu-blíðunnar stóran hluta ársins. Og ekki spillir fyrir að maturinn er með öllu ókeypis fyrir Google starfsmenn sem og gesti þeirra.

Tvær líkamsræktarstöðvar eru á svæðinu – gjaldfrjálsar – og sér Google um að útvega hrein handklæði fyrir starfsmenn. Tvö þvottahús eru einnig til staðar þar sem Google útvegar þvottaefni og rukkar hvorki fyrir notkun á þvottav