Besta dóttir í heimi

[I feel compelled to brag a little bit about my little daughter… Last night was just about the most difficult night so far; Bjarki was starwing but for a good while refused to eat and kept his parents (who both have a bit of a nasty cold) up all night counting the hours until Anna wakes up and rueing every minute of lost sleep. Anna woke up bright and early but surprised me for not needing much convincing to just go play in her room and let her parents sleep a little longer. She took that in stride and entertained herself between 7 and 9, much to her parents relief who got to catch up on some much needed sleep.

After eating breakfast we were cruel enough to take her in for a flu shot (which is how we reward good behavior in this household) and she was unfazed about the whole thing. After that she had a swim lesson where the teacher mentioned she was probably good enough to move up a level the next time she shows up, and after that we paid a visit to the “horsey store”, which is what she calls Fry’s Electronics, where I had to restrain myself from buying a Nintendo Wii game system, which they were advertising all over the store. 🙂 Instead we continued our weekly sandwich-after-swim-lesson ritual. She didn’t put up any fight during the afternoon nap and we slept for much needed (at least as far as I’m concerned) two hours.

After napping we were “in short Bjarki-supplies” and I had to convince her that a trip to the store was more fun than going to the playground, and after some negotiation she got two minutes in the swing and then we took off for the store. She was on her best behavior in the afternoon as well, very concerned about the welfare of her brother, who has had most of his parents attention recently and didn’t put up any fight during her bedtime routing. I think we couldn’t ask for more. It has been a huge relief to see how well she has adapted to her little brother and is interested in him without showing so much as a hint of jelousy. She seems to think of him as “her little baby”, which is what she calls him. 🙂]

Ég verð nú bara að monta mig aðeins af dóttur minni… Nóttin var líklegasta ein erfiða nóttin hingað til; Bjarki var glorsoltinn en neitaði að drekka lengi vel og hélt foreldrunum (sem báðir eru með hálfgerða kvefpest) vakandi fram eftir öllu, töldu niður klukkutímana þangað til Anna Sólrún vaknaði og sáu eftir hverri einustu mínútu af svefni. Anna Sólrún vaknaði að sjálfsögðu eldhress en mér til mikillar undrunar þurfti ekki að sannfæra hana mikið um að fara bara sjálf að leika sér og leyfa foreldrunum að sofa aðeins lengur. Hún tók því með jafnaðargeði, lék sér fallega í herberginu sínu í tvo tíma milli 7 og 9 og foreldrarnir önduðu léttar og sváfu á sínu græna.

Eftir að hafa borðað morgunmat gerðumst við svo grimm að fara með hana í flensusprautu (svona launum við góða hegðun á þessu heimili), sem hún kippti sér ekki mikið upp við og fór svo í sundtíma strax á eftir þar sem sundkennarinn hafði á orði að hún væri líklega orðin nógu fær til að fara upp um eitt stig næst þegar hún mætir. Við feðginin skruppum svo í “hestabúðina” (sem er það sem hún kallar Fry’s Electronics) eftir volkið eins og við höfum samviskusamlega gert eftir nánast hvern sundtíma. Heimilisfaðirinn þurfti að hafa sig allan við að neita sjálfum sér um að kaupa sér Nintendo Wii leikjatölvu (sem var verið að auglýsa um alla búðina) 🙂 og í staðinn deildum við með okkur hinni vikulegu laugardags-samloku. Anna Sólrún var svo eins og ljós þegar kom að miðdegisblundinum og lögðum við feðginin okkur saman í tvo langþráða tíma (hvað mig varðaði allavega).

Eftir blundinn kom í ljós að það vantaði Bjarka-birgðir úr búðinni og þurfti þá að sannfæra Önnu að það væri nú sniðugra að fara í búðina heldur en að fara út á leikvöll og eftir smá samningaviðræður var það uppi að hún fékk 2 mínútur í rólunni og svo fékk faðirinn að ráða og haldið var út í búð í innkaupaleiðangur. Um kvöldið var hún svo eins og ljós; var mjög umhugað um Bjarka Frey sem hefur fengið nánast alla athygli foreldranna hingað til og fór svo að sofa möglunarlaust. Ég held við gætum ekki beðið um meira. Það hefur verið mikill léttir að sjá hversu vel hún hefur tekið litla bróður sínum alveg frá fæðingu og er áhugasöm um hann án þess að beri svo mikið sem vott af öfundsýki. Hún virðist líta svo á sem hann sé “litla barnið hennar” (sem er það sem hún kallar hann). 🙂