Gúlp gúlp gúlp gúlp…

[The cardio-docs decided to stop Bjarki’s heart medication today (for the crazy fast heartbeats) to see if he’s “grown out of it”. There’s been no sign of tachycardia (the crazy fast heartbeat) for about 8 weeks now, and they figured stopping it now, when he’s hooked up to a continuous monitor, would be a better idea than waiting until he’s about to go home. So we’ll just have to wait and see what happens…

The most radical non-preemie activity today was to go on Lego.com and order a bunch of individual blocks. For some reason the folks at Lego just don’t ever put the good stuff in their big bins of blocks (magnets anyone?!) so we decided to remedy the situation. Ordering on a block-by-block basis was a little cumbersome, but we hope we got the right hubs for the wheels etc! Can’t wait to get those magnets though… mmmm…magnets! 🙂]

Dagurinn í dag var fyrsti dagurinn hans Bjarka Freys án hjartalyfsins sem stoppar ofurhraða hjartsláttinn. Hann hefur ekki fengið svoleiðis kast í um 8 vikur og því þótti víst kominn tími á að athuga hvort hann sé vaxinn upp úr hjartaveseninu sínu. Þá þótti líka sniðugt að gera það núna á meðan hann er ennþá undir stöðugu eftirliti á spítalanum, frekar en rétt áður en hann færi heim. Svo við verðum bara að bíða og sjá hvað gerist á næstu dögum.

Í hádeginu í dag endurtók Bjarki Freyr afrek gærdagsins, og kláraði heilan 52 mL pela af mjólk án þess að missa niður súrefnismettun á blóði. Hann meiri að segja saug-kyngdi-andaði-saug-kyngdi-andaði… í smá tíma í staðinn fyrir að sjúga-kyngja-sjúga-kyngja-sjúga-kyngja-…ANDA!, eins og fyrirburar gera helst. Og pelinn kom eftir að hann hafði drukkið örlítið (5 mL) af ný-tæmdu brjóstinu. Hann er ekki orðinn nógu góður í þessu til að ráða við mjólkurflóðið úr fullu brjósti, það drekkir honum bara!

Um þrjúleytið mætti augnlæknirinn og sagði að augun hans Bjarka væru “stöðug”, það er ennþá með ROP á öðru stigi (sjá útskýringarmynd hér). Fyrirburinn í næsta rúmi er hins vegar kominn með stig 3 og nú er búið að kveikja á loftljósinu fyrir ofan rúmið hans. Það á víst að hjálpa honum við að fókusa betur sem á að vera gott fyrir augun, þrátt fyrir að fyrirburum sé almennt illa við mikið ljósmagn. Vonandi hjálpar ljósið Bjarka Frey líka að fókusa, án þess að pirra hann of mikið…

Í kvöld tókum við okkur til og pöntuðum góðan slatta af sérvöldum legó-kubbum af Lego.com. Einhverra hluta vegna virðast snillingarnir hjá Lego vera voða nískir á skemmtilegustu kubbana og þeir rata sjaldnast í stóru kubba-kassana sem maður kaupir. Við sátum því sveitt við meiripart kvölds, og nú er bara að vona að við höfum keypt réttar felgur fyrir dekkin! Ég hlakka samt ekkert smá til að fá segulstálin í hendurnar…. mmmm segulstál! 🙂

Ég hefði betur sofið aðeins lengur…

[Oh god, what a start of a week…

But it only got worse from there. After getting my daughter up, fed and out to the daycare I find her lunchbox sitting on a shelf in daycare where we forgot it on Friday. It had been sitting there in the heatwave throughout the three-day weekend… and had begun leaking its contents. I picked up the box and could immediately smell (without opening it) that cleaning the inside was going to be unpleasant. I didn’t want the teachers and kids to suffer through the smell today so I went back home and as sooon as I opened the lunch box this rather unpleasant smell (to say the least) escaped. And it only got worse as I opened each container. I’ll spare the readers the details but mention that I had to take a break twice, in both cases to go outside for fresh air to prevent myself from returning my breakfast – until I finally managed to empty out the box and throw it out the door of the house so I could concentrate on rinsing the food container with one hand (while the other clamped the nose shut). Yuuuuuck! The smell is still stuck in my nose.]

Úff, þvílík byrjun á vikunni…

Ég vaknaði upp fyrir allar aldir í morgun, hálf stirður í hálsinum og hausnum eftir lélegan svefn og kemst að því að það er ekkert heitt vatn í sturtunni okkar. Íííík!

En það var bara byrjunin… Eftir að hafa dröslað heimasætunni á fætur, gefið henni að borða og komið henni á leikskólann finn ég nestisboxið hennar í hillunni á leikskólanum þar sem við gleymdum því á föstudaginn. Nestisboxið var sem sagt búið að sitja á hillunni í hitabylgjunni yfir þriggja daga helgi… og innihaldið farið að leka út. Ég tók boxið upp og fann strax á lyktinni (án þess að opna það) að þetta yrði ógeðfelld hreinsun. Til að hlífa kennaranum og börnunum við lyktinni fór ég með það heim og um leið og ég opnaði það gaus upp þessi heldur betur ógeðfellda lykt sem ágerðist eftir því sem leið á hreinsunina þegar hin ýmsu ílát voru opnuð. Ég ætla að hlífa lesendur við smáatriðunum en kannski minnast á að ég þurfti að tvisvar að bregða mér út undir ferskt loft þar sem ég var næstum því búinn að skila morgunmatnum þangað til ég náði að tæma boxið og henda því út um dyrnar á húsinu svo ég gæti einbeitt mér að því að skola af matarílátunum með annarri hendi (með hina haldandi fast utan um nefið svo að engin lykt slyppi í gegn). “ðððððöööööö!” (hver var það sem sagði að það væri ekkert orð í íslensku sem byrjar á eði?) 🙂