Komin heim og á vökudeildar-rússíbanann

[The docs finally decided what to do with me and discharged me today with a 7-day dose of huge antibotics. It is great being home again, and oh so much calmer, well except for Anna who’s kinda jumping off the walls with excitement. I now have a rented pump and Anna watched me use it very carefully. Dinner was a combo-plate of food provided by various friends.

It was rough going home without Bjarki Freyr, not to mention Reynir Hugi. What made it rougher was that just as we had to leave Bjarki to fetch Anna, his heartrate went through the roof for a few long seconds but he recovered quickly and kept hick-upping through the entire episode. Later tonight we got a call from the NICU that started with “your baby is fine” but my mind immediately went “yes, but….?”.

So they did a cardiogram and found he has some erroneous electric signals that cause tachycardia. So they’ll give him some medicine for that, and we were told to expect that he’ll continue on these drugs after he gets discharged. He might then need an operation when he reaches school-age, but that’s way way way in the future.

And thus I now feel like we’ve officially begun the NICU-rollercoaster-ride. This is the first piece of “bad” news we get, after a string of what has so far been rather positive feedback. We’ve been told to expect that he’ll switch between the nose-air and ventilator 6-7 times, and that they’ll be stopping and starting his feeding (it got stopped today). We should also not be surprised if he gets an infection, this is after all a hospital and there are a lot of bugs floating around. All I know is that I could never work in the NICU, I just don’t have the nerves needed. Sigh.

PS. Finnur’s mom, Anna, just arrived – safe and sound.]

Læknarnir komust loksins að sameiginlegri niðurstöðu um hvað þeir vildu gera við mig og sendu mig heim í dag með hlussu pensillíntöflur (7 daga kúrs) og svo nokkur önnur vel valin lyf. Það er ótrúlega gott að vera komin heim, hér er svo miklu rólegra en á spítalanum, fyrir utan Önnu Sólrúnu sem átti erfitt með að hemja sig. Ég vígði leigupumpuna skömmu eftir heimkomu og Anna Sólrún fylgdist grannt með. Kvöldmaturinn var að vanda (fyrir þeim) matur frá vinum.

Það skyggði reyndar á heimkomu-gleðina að fara án Bjarka Freys litla, svo ekki sé minnst á Reyni Huga, en það er sér kapítuli út af fyrir sig. Sérstaklega var það erfitt að rétt áður en við urðum að fara til verða ekki of sein á leikskólann, þá fór hjartslátturinn hans Bjarka í hýper-drive en sem betur fer lagaðist það skömmu seinna. Núna rétt áðan var svo hringt í okkur frá vökudeildinni og þó svo að fyrsta setningin hafi verið “það er allt í lagi með barnið” þá fór hugurinn strax í “já, eeeeen…?”.

Hún sagði sem sagt að hann hefði endurtekið þetta hjartaflökt nokkrum sinnum, en góðu fréttirnar væru að hann jafnaði sig alltaf fljótt og virtist ekki taka eftir þessu sjálfur. Þegar við vorum þarna hélt hann t.d. áfram að hiksta þó svo að hjartað væri á skrilljón trilljón. Hún sagðist hafa tekið hjartalínurit og þá kom í ljós að hann er með eitthvað undarleg rafboð í hjartanu sem valda slagvillum. Þeir ætla að setja hann á lyf við þeim og hún sagði að hann myndi líklega halda áfram að fá þau eftir að hann fer heim. Hún sagði jafnframt að það væri stundum gerð aðgerð í svona tilfellum þegar krakkar eru komnir á skólaaldur, en það er svo langt fram í tímann að ég get ekki einu sinni hugsað það langt.

Nú finnst mér við sem sagt formlega vera komin á “vökudeildar-rússíbanann” því þetta eru í raun svona fyrstu “slæmu” fréttirnar sem við fáum eftir nokkuð stöðugan straum af jákvæðum fréttum. Við megum víst búast við kannski 6-7 skiptingum af nefblæstri (sem hann er á núna) yfir á öndunarvél og til baka, að þeir stoppi og starti brjóstamjólkurgjöf (hættu einmitt í dag, ætla að bíða í nokkra daga) og svo er alltaf hætta á að hann lendi í einhverjum sýkingum. Eina sem ég get sagt er að ég gæti aldrei unnið á svona vökudeild. Hef hreinlega ekki taugar í það. Andvarp.

PS. Anna, mamma Finns, er mætt á svæðið, heil á höldnu. Finnur fór að ná í hana á flugvöllinn.