Anda hvað?

[I went to see Bjarki at noon today, just like every other day. He is still on the CPAP, but getting tired of all the hard work. The doctors decided to lower the pressure holding his lungs open in the hope that it will make his breathing easier. They want to avoid for as long as they can to put him back on the ventilator. Before this visit I understood the heartbeat line (green) and the oxygen saturation line (blue) on his vital sign monitor, but now I know how the third and last line works – the breathing line (white).

At noon he was having a number of apnea episodes, which of course causes the heartbeat to go down along with the oxygen saturation. Sometimes he figured out for himself that this isn’t the best idea in the world and started to breathe again, but sometimes his preemie-brain didn’t care and then he had to be stroked on the back or tickled to wake up. Kind of ironic that he is too tired to breath and needs to rest, but to keep him alive you need to constantly wake him up.

Anyway, I went home and called later that day and the nurses said he was still doing well, possibly better after caffeine dose at two o’clock (not kidding). They did their best to not disturb him so he could rest. We’ll see what happens tonight and tomorrow, but he has at least broken his old record on the CPAP, which was two days.

In other news, we cleaned house today. Grandma Anna vacuumed the place upstairs and downstairs, and mopped the kitchen floor. We then washed four loads of laundry and cleaned the fridge. Fortunately, I managed to crash into bed before Anna Sólrún came home, as I was on my last drops of energy. Dinner was delivered from a restaurant nearby, sponsored by the admins at Anna’s daycare – not bad indeed! Finnur and grandma Anna then went grocery shopping and filled up the fridge, so we should be good for a few days. 🙂

Oh, and we have a some new (old) pictures up (see left column)]

Ég fór til Bjarka Freys í hádeginu í dag sem fyrri daga. Hann var ennþá á nefönduninni, en eitthvað farinn að þreytast á allri vinnunni. Læknarnir ákváðu að minnka þrýstinginn sem heldur lungunum opnum í þeirri von að minni þrýstingur (hjálp) gerði öndunina auðveldari, því þeir vilja forðast það í lengstu lög að setja drenginn aftur á öndunarvélina. Fyrir þessa heimsókn var ég búin að læra á hjartsláttar-línuna (græn) og súrefnismettunar-línuna (blá) sem sjást á einum tölvuskjánum, en nú lærði ég þriðju og síðustu línuna sem er öndunar-línunan (hvít).

Í hádeginu var þannig farið að bera heldur mikið á því að Bjarki Freyr væri að gleyma að anda, sem auðvitað veldur því að hjartslátturinn fer niður og súrefnismettunin líka. Stundum áttaði hann sig á því að þetta væri ekkert sniðugt og fór aftur að anda, en stundum var fyrirburaheilanum alveg slétt sama og þá tóku við bak-bönk og kitlerí til að vekja drenginn. Grátbroslegt að vita til þess að hann sé orðinn þreyttur drengurinn og þurfi að hvíla sig, en að til að halda honum á lífi þurfi stanslaust að vera að vekja hann.

Hvað um það, ég fór heim og hringdi seinna um daginn og heyrðist á hjúkkunum að hann væri ennþá í svipuðu fari, en mögulega aðeins skárri eftir koffín skammt klukkan tvö (ég er ekki að grínast). Þær voru að gera sitt allra besta til að láta hann sem mest í friði svo að hann gæti hvílt sig. Við sjáum hvað setur í nótt og á morgun, en hann er amk búinn að brjóta sitt fyrra met á nefönduninni, sem var tveir dagar.

Í öðrum fréttum þá var gerður hreingerningarskurkur í dag. Anna eldri ryksugaði húsið hátt og lágt og skúraði eldhúsgólfið, við settum í 4 þvottavélar og hreinsuðum allar gömlu leyfarnar út úr ísskápnum. Sem betur fer tókst mér að hrynja í rúmið áður en Anna Sólrún kom heim, enda fáir bensíndropar eftir á tankinum. Kvöldmaturinn var heimsendur frá veitingastað í boði starfsfólks leikskólans hennar Önnu Sólrúnar, ekki amalegt það! Mæðginin fóru svo í búðina og fylltu ísskápinn svo við ættum að vera vel sett í nokkra daga. 🙂

Og já, nýjar (gamlar) myndir komnar inn hér til vinstri.