Mánudagur 9. október 2006

Eilítið upptekin
Ég sit núna og reyni að kreista út “niðurstöður” en heimurinn er fullur af suði og þetta er allt eitthvað spúkí. Ástæðan fyrir niðurstöðu-leitinni er ráðstefna í LA sem byrjaði í dag og stendur út vikuna. Þar á ég að mæta með plaggat á fimmtudaginn sem er svo sem ágætt nema hvað að ég tók mér algjöra plaggatapásu um helgina og núna er ég að reyna að klára þetta, á síðustu stundu, nema hvað! Planið er að prenta gripinn á morgun, en ef í hart fer þá hef ég líka miðvikudaginn. Svo er bara að mæta og reyna að veifa höndunum ef einhver spyr hvað þetta þýði nú allt saman.

Er að venju annars búin að vera að blogga í huganum, en ekki svo mikið á tölvunni.

Það sem stóð upp úr í síðustu viku var að við Finnur komumst að því að “Jelly beans” eða “Jelly bellies” eða öllu heldur sykur-hlaup-kúlur í þó nokkru magni senda okkur bæði í þunglyndiskast, mig þó líklega meira en hann. Voða skondið að steypast allt í einu í sjálfsvorkunnarkast svona alveg upp úr þurru og á alveg vitlausum tíma!! En það leið hjá sem betur fer… 🙂

Á miðvikudaginn fékk ég óvænt beiðni um að skila inn uppkasti að plaggatinu svo að joð-pé-ell menn gætu samþykkt að hér væri ekki verið að uppljóstra neinum hernaðarleyndarmálum. Þann daginn vann ég því yfir mig því ekkert uppkast var til þegar beiðnin kom og ég hafði bara til sjö um kvöldið til að skila þessu inn. Það hafðist nú, en með slatta af “hérna kemur mynd sem á að lýsa þessu”…

Á laugardaginn sátum við Finnur í Guðrúnar og Snorra fráhvarfi og sárvantaði félagsskap. Vorum við þá ekki svo heppin að við hringdum í tvífara-fjölskylduna okkar (sem á Ödu, bekkjarsystur Önnu) sem sagði okkur frá bókahátíð í einum bakgarðinum. Þar fengum við gefins bol á Önnu Sólrúnu og bók fyrir hana ásamt því að hún sat í gegnum sína fyrstu brúðusýningu. Það var risa-eðlu-brúðusýning með nógu mörgum fimmaura bröndurum fyrir, uh, túkall!… Í miðri sýningunni snéri hún sér víst að Finni og sagði “This is fun!”. 🙂

Eftir það röltum við mamma hennar Ödu út í búð og söfnuðum í matinn, sem tókst svona líka vel! Á meðan sáu feðurnir um stelpurnar, ekki að það þyrfti að hafa mikið fyrir þeim, sem þýðir vonandi að við eigum eftir að ná að hitta þau oftar. Þau eru annars eina fjölskyldan í bekknum hennar Önnu Sólrúnar sem er á “aldur” við okkur, og pabbinn er í doktorsnámi eins og ég (Why, oh why? Hvað var ég að hugsa?!), en ekki þegar orðinn prófessor eins og eiginlega allir hinir. Svo eru hinir foreldrarnir eru amk 5 árum eldri en ég og sumir örugglega 15 árum eldri. Það er örlítið erfitt að bindast böndum við fólk sem er á svo algjörlega öðrum stað í lífinu en maður sjálfur, svo við höfum ekki mikið verið að bjóða fólki heim eða leitast eftir heimboðum. En sum sé, þetta hafðist.

Svo endaði ég plaggat-afneitunar-helgina á því að setja inn nýjar myndir. Vííí! 🙂