Miðvikudagur 24. maí 2006

Hrefna eyðslukló
Þessir miðvikudagar sem ég eyði með Önnu Sólrúnu eru að breytast í major eyðsludaga!! Það er að verða fastur liður að ég kaupi í matinn á þessum degi, sem þýðir sjálfkrafa amk 10 þús króna reikning í Whole Foods, og svo fer ég í einhverja aðra búð og eyði öðru eins í eitthvað annað!

Í morgun fór ég sem sagt í smá rúnt með Önnu Sólrúnu til kaupa handa henni hjól. Þegar pabbi var hérna með Anthony í nóvember í fyrra reyndum við líka að kaupa handa henni hjól, en þá var hún nýbúin að detta tvisvar og var komin með hjólafælni – og harðneitaði svo mikið sem að sitjast á hjól! Hann skyldi því eftir hjóla-peninga fyrir hana í afmælisgjöf, en það var ekki fyrr en núna nýlega sem ég tók eftir því að Anna Sólrún var farin að prófa “stóru” hjólin aftur.

Við fórum sem sagt á stúfana og kíktum í þrjár búðir. Þar sem Anna Sólrún er með svona “need for speed” eftir dvölina í TKP2 bekknum (þar sem þau brunuðu niður hallandi pall á þríhjólunum) og mikið þríhjólabarn, þá var ég ákveðin í að reyna að kaupa handa henni gott hjól sem væri lipurt og auðvelt í meðförum. Eftir skoðunarferðina í nóvember vissi ég að stelpnahjólin eru yfirleitt stór og þung og annað hvort með Barbie eða Disney prinsessum á (hrollur) – svo ég var ekkert allt og bjartsýn með að finna gott hjól.

Fyrsta búðin átti eitt barna-stelpuhjól sem var að sjálfsögðu allt of þungt (vefsíðan kallar það “heavy duty steel frame”) og með allt of breiðum dekkjum. Það var líka eitthvað asnalega hannað (sætið of framarlega?) svo hún átti erfitt með að koma sér af stað. Strákahjólið var miklu meðfærilegra en ég var ekki alveg sátt við að kaupa blátt strákahjól með eldtungum, svo við yfirgáfum þá búð.

Næsta búð (hinum megin við götuna) var með tvö barna-stelpuhjól. Það fyrra var það sama og í fyrstu búðinni en hitt hjólið var skær-bleikt Raleigh hjól sem hún réði betur við, en var samt óþarflega þungt – og hrikalega stelpulegt!

Síðasta búðin í túrnum var búð sem ég hafði heitið mér að stíga aldrei inn í aftur eftir að hafa leitað þar að “venjulegu” hjóli, en ekki fundið neitt undir 70 þúsundum… En þar sem að þetta var síðasta búðin í næsta nágrenni við okkur (og kominn tími á hádegismat og lúr) ákvað ég að kíkja þangað og þar fundum við “draumahjólið“!! 🙂 Mestu munar að hjólið er með álgrind en ekki stálgrind, svo það er létt, og svo voru engar Barbie eða prinsessur á því, bara kisur! 🙂

Það var reyndar frekar skondið að mæta þarna með Önnu Sólrúnu. Á móti okkur tók svona kalifornískur biker/surfer-dude og hann fór með okkar að hjólunum fjórum sem þeir áttu. Anna Sólrún bað svo um að fá að prófa öll fjögur hjólin og hjólaði (brunaði) um á þeim (þrjú af sömu tegund, tvö af þeim eins á litinn). Gæinn kommentaði á að hún væri greinilega “sönn kona” sem vildi prófa alla möguleika áður en hún ákveddi sig! 🙂 Síðan sagði ég henni að við gætum tekið eitt hjólið með heim og hún valdi hjólið sem ég hafði líka augastað á, sem var ágætt. Eftir smá pappírsvinnu og bið eftir að þeir yfirfæru hjólið (þetta er fáranlega fansí búð, yfirleitt fær maður bara með sér kassa heim og þarf að skrúfa hjólið saman sjálfur) fórum við með hjólið út í bíl – og ég hef aldrei séð Önnu Sólrúnu jafn spennta yfir neinu áður!

Eftir smá lúr vaknaði hún síðan í geðshræringu og vildi fara beint á hjólið og hjólaði um á því hérna inni. Eftir smá næringu fórum við svo út og hún hjólaði um garðinn og komst hringinn án þess að detta þrátt fyrir að malbikið sé svo gott sem molnað í þúsund mola. Til að sjá nú hvað gripurinn gæti, og kynna hana fyrir bremsunni, fór ég næst með hana yfir á íþróttasvæðið hinum megin við leikskólann, þar sem langir sléttir og beinir vegir eru á milli hinna ýmsu grasvalla og íþróttamannvirkja, og skokkaði með henni í örugglega hálftíma. Hér er því komin fullkomin leikfimi fyrir mig líka! 🙂

Hún stóð sig annars með mikilli prýði, þarf aðeins að fatta bremsuna betur (þegar ég bað hana um að bremsa hætti hún að hjóla, og bremsaði ekki fyrr en hjólið var næstum stoppað af sjálfu sér!) en var með gott jafnvægi og fannst ferlega gaman að segja “hlaupa mamma!” 🙂 Nú er bara eini gallinn að hjólið er helmingi dýrara en flest hin barnahjólin í garðinum svo ég þarf líklega að kaupa á það lás svo ég þori að skilja það eftir úti á palli. Á meðan býr það inni í “stóru” íbúðinni okkar…

Í öðrum fréttum þá komu Sarah og Augusto í kvöldmat, en Sarah er ekki í svo góðum málum um þessar stundir því miður. Hún er búin að vera að berjast við sinabólgu í höndunum í 2-3 vikur og verið óvinnufær á meðan. Hún fór loksins til sérfræðings í dag sem potaði í hálsinn á henni þar sem tveir hryggjarliðir eru samangrónir og það olli því að hún lá kvalin meiripart dags á gólfinu heima hjá sér. Þeir tóku samt einhverjar myndir og hún fer aftur til læknis í fyrramálið svo nú er bara að vona að þeir geti eitthvað gert fyrir hana, því annars er hún hér með óvinnufær og það er ekki gott. Á móti kemur að Augusto er að fara að verja núna í júní svo það er spennandi.

P.S. Gæinn í fínu búðinni sagði okkur að daginn áður hefði stafsfólkið farið í fallhlífarstökk – Þokkalega extreeeeme lið, maaaar! 🙂