Mánudagur 3. apríl 2006

Fallnar hendur
Langt frá síðasta bloggi og fullt búið að gerast. Mánudagur-þriðjudagur í síðustu viku: Þá var Anna Sólrún heima með vægan hita, en nóg til að vera leikskóla-óhæf. Á miðvikudaginn kvartaði hún svo undan eyrnaverk, og það stóð heima, komin með þriðju eyrnabólguna síðan í febrúar. Hún fékk þriðju tegundina af lyfjum, sem átti að nota í 5 daga. Gaman gaman eða hitt þó heldur…

Þegar hún mætti svo á leikskólann þann daginn fengum við að vita að hún er að fara upp um bekk þegar við komum frá Hawaii! Þar með verður hún 4 heila daga á leikskólanum í viku, alla daga nema miðvikudaga. Ég hugsa mér gott til glóðarinnar með bíl til umráða og hlakka til. Fyrir þetta munum við borga $1345 á mánuði, sem eru um 98.000 íslenskar krónur á genginu 72,9 – sem ég held að sé u.þ.b. það sem við borgum í leigu! Samt erum við að vinna á leikskólanum 2 tíma á viku og mætum þrisvar á mánuði með mat (morgunmat eða kaffi) fyrir alla krakkana og sendum með henni hádegismat alla daga. Á móti fáum við bleiur og matinn sem hinir foreldrarnir skaffa. Nú eiga Íslendingar að vera kátir með sitt leikskóla-líf og íhuga jafnvel að borga kennurunum betur!!

Hvað um það, á föstudaginn hringdu Snorri og Guðrún með þær ferlegu fréttir að það var brotist inn hjá þeim og tölvunum og myndavélunum og skartgripunum og bíllyklunum og leikjatölvunum hefði verið stolið! Sparibaukurinn hennar Sifjar var meiri að segja brotinn!! 🙁 Það var því lítil kæti á þeim bæ, og til að flækja málið þá var Guðrún á leið til Kína daginn eftir. Á laugardeginum keyrðum við því Guðrúnu á flugvöllinn á meðan Snorri stússaðist og svo eyddum við með þeim eftirmiðdeginum.

Í gær fórum við í 2ja ára afmælisveislu til Max, sem er sonur vinnufélaga Finns. Hann er einn af þessum börnum sem borða lítið sem ekkert enda er hann höfðinu lægri en Anna Sólrún! Foreldrarnir eru reyndar ekkert sérstaklega hávaxnir, en það var merkilegt að sjá hann neita að borða í sífellu. Í afmælinu fékk Anna Sólrún að halda á litla bróður Max, sem er 3ja vikna gamall, og henni fannst það vera alveg svakalegt sport! Spurning hvort það væri jafn mikið sport er litla barnið ætti heima hjá henni… hehe… 😉

Um kvöldið var svo skilað til okkar barnarólunni hennar Önnu Sólrúnar, sem tók upp hálft stofugólfið. Þá var ekki annað að gera en að draga allt út úr geymslunni okkar og raðaði öllu snyrtilega inn í hana aftur (með rólunni). Nú er því aftur hægt að ganga inn í geymsluna, en það hefur ekki verið hægt í vetur… 🙂

Í dag, mánudag, (jæks hvað þett er orðið langt!) þá kvartaði Anna aftur undan verk í eyranu svo við gengum í rigningunni á spítalann (30 mín hvora leið og Anna í pollagalla í kerrunni) til að fá úrskurð um að eyrnabólgan væri þarna ennþá. Þar með fékk hún uppáskrifað fjórða lyfið síðan í febrúar (alltaf ný lyf, merkilegt nokk) og nú vonum við að rigningin (það rigndi 25 daga í mars!! Nýtt met!!) fari að hætta þessu og að kvefa-tímabilinu fari að ljúka!! Reyndar lítur ekki út fyrir að það sé neitt að hætta að rigna á næstunni, þeir segja að það sé eitthvað hæða og lægða mynstur á Kyrrahafinu sem er að gera okkur lífið leitt…