Föstudagur 5. ágúst 2005

Næturvaktin næstum búin
Þetta er nú búin að vera meiri vikan. Ég hef aldrei áður verið á næturvakt, en eftir þessar fjórar nætur þá get ég ekki sagt að ég mæli með því… Sólarhringarnir hafa liðið þannig að ég hef keyrt upp að disknum (útvarpssjónaukanum) um miðnætti, setið við tölvuna og leikið við Matlab til rúmlega átta um morguninn, síðan keyrt heim, sofið í klst, litið eftir Önnu til tæplega 1 eftir hádegi, sofið til 5, eldað, reynt að sofa meira o.s.frv. o.s.frv… Það hefur svo sem gengið ágætlega, en af og til þá hefur mér verið örlítið flökurt, hausinn er dofinn, ég er stanslaust að narta í mat. Mér finnst hálfgert eins og ég þurfi að fara í “afeitrun” eftir þetta allt saman!! Góðu fréttirnar eru hins vegar þær að í fyrramálið (öllu heldur, núna á eftir) þá fær Anna Sólrún næstum pottþétt að mæta á leikskólann fyrir hádegi, svo ég fæ að fara heim og beint í rúmið án þess að þurfa að vakna skömmu seinna! 🙂

Tilraunirnar hafa hins vegar gengið upp og ofan. Tilgangurinn með þessu öllu saman var og er að senda merki (tón) til og frá Mars, og vonast eftir að sjá bergmál (eða speglun) af yfirborði Mars. Til að senda merki frá braut um Mars, þá sendir geimfarið Odyssey út tón sem við tökum á móti hérna á jörðu niðri. Til að senda merki til Mars, þá sendum við tón frá disknum sem geimfarið Odyssey hlustar eftir og tekur upp. Odyssey sendir síðan gögnin til baka skömmu síðar.

Það kom fljótlega í ljós að sendirinn á Odyssey er ekki nógu sterkur til að framkalla bergmál í þeirri fjarlægð sem Mars er núna frá jörðinni (við vissum það nú eiginlega fyrir), en að diskurinn okkar var nægilega kraftmikill til að framkalla bergmál hjá Odyssey. Á hverri hringferð um Mars var búið að skipuleggja eina sendingu og eina móttöku, og þar sem hver hringferð tekur um tvær klukkustundir, og við áttum að fá fimm hringferðir, þá tóku tilraunirnar amk 10 klst (stundum fengum við fimm hringferðir í röð, en stundum var gat á milli þeirra).

Næturnar hafa svo farið svona:

Nótt 1) Allt gekk ágætlega, við sendum merki og tókum á móti, en stundum vantaði upp á gagnaskrárnar frá geimfarinu því bæði minnið og tíminn sem það hefur til að senda gögnin frá sér eru takmarkuð.

Nótt 2) Allt gekk á afturfótunum. Nóttin byrjaði á því að móttökukerfið á disknum bilaði þegar einn sveiflugjafinn gaf sig, en það var fljótlega lagað. Sendirinn okkar var líka í hönk alla nóttina, aflið gekk upp og niður og það var greinileg brunalykt af einhverju. Það kom síðan í ljós í morgunsárið að sendirinn hafði verið að senda út tón af vitlausri tíðni, sem þýddi að nóttin var svo gott sem ónýt. Við náðum einni vel heppnaðri sendingu…

Nótt 3) Nóttin byrjaði ágætlega, en rétt fyrir sendingu þrjú þá gleymdist að breyta einum rofanum og móttökukerfið var steikt þegar kveikt var á sendinum. Þegar þriðja sendingin var svo hálfnuð þá bilaði kælikerfið á sendinum, þannig að ein slangan ofhitnaði og brast, svo það fór vatn út um allt gólf! Það kom í ljós að einhver pumpan hafði bilað, við nánari skoðun fannst pikk-ryðgað stykki í henni…

Nótt 4) Hlutirnir gengu vel fyrir sig, fyrir utan að það gekk erfiðlega að fá gögnin til baka frá Odyssey. Það lítur út fyrir að ein sendingin hafi alveg glatast, ein er hálf en hinar þrjár ættu að vera ok…

Nú er bara að fara heim fljótlega, sofa vel og vandlega og ráðast síðan á gögnin í næstu viku… 🙂