Góðir farþegar, þetta er Finnur sem talar… 🙂

Mér var góðlátlega bent á það nýlega að fólk hefði litla hugmynd um hvað ég væri að gera hér í Kaliforníu þar sem það heyrðist svo lítið frá mér (á vefnum) 🙂 Þetta er því tilraun til að bæta úr. 🙂

Nú, fyrir þá sem ekki vita það (og það eru allt of margir farnir að lesa dagbækurnar okkar) 🙂 þá er ég að vinna sem forritari í 12 manna hugbúnaðarfyrirtæki sem heitir GreenBorder og er staðsett syðst í Mountain View. Ég má víst lítið segja um hvað ég er að fást við nákvæmlega, þar sem þetta er allt saman “off the record, on the QT, and very hush-hush”. 🙂

Ég get hins vegar sagt frá því að ég hélt ég myndi (í bandarísku fyrirtæki) kynnast því hvernig væri að vinna með könum en svo kemur í ljós að maður er nánast bara að vinna með Asíubúum… Kanarnir eru í jafn miklum minnihluta og Íslendingarnir í fyrirtækinu, sem erum ég og Úlfar (CTO) – restin eru Indverjar (plús einn Breti, Rúmeni, Kínverji og Japani)… 🙂

Þetta er þó skratti gaman, maður hefur frá upphafi verið með fingurna í öllu eins og gengur og gerist með start-up fyrirtæki og allir eru mjög áhugasamir um að kynna menningu heimalands síns sem eykur á ánægjuna. Úlfar kom einu sinni með kúlusúkk sem vakti hrifningu og ég kom um daginn með (afétinn) sviðakjamma í vinnuna og sýndi (þar sem fólkið hafði litla trú á því að við ætum sviðahausa á Íslandi). Ég lýg því ekki að ég hefði viljað festa á mynd skelfingarsvipinn á hörðustu grænmetisætunni í hópnum þegar ég sýndi beinið!! 🙂 🙂

Ég lagði (hreinan) kjammann á minnisblokkina hennar og tók svo eftir því síðar að hún var að laumulega að afrita minnisatriðin af blaðinu yfir á annað blað og hélt svo í hornið á “smitaða” blaðinu og henti því í pappírstætarann!! (grínlaust) 🙂 🙂

Hvað er svo annað að frétta?

Humm… Fyrir utan LA ferðina sem er myndskreytt á dagbók númer 1 og ekki ætlunin að fara nánar út í hér, þá er kannski helst að frétta að ég vann tvo stóra sigra gegn skrifræðinu hér í Bandaríkjunum um daginn og er mjög stoltur af…

Fyrri sigurinn var gegn bandarískum “handrukkara” sem (til að gera langa sögu stutta) ætlaði að rukka mig um tæpa 700 dollara (tæpar 70.000 ÍSK) fyrir að hafa stolið U-Haul trukk um það leyti þegar hryðjuverkaárásin var gerð 11. september!!!! Ég hafði nefnilega leigt U-Haul trukk í Berkeley 8. sept og beðið um að skila honum í U-Haul í Mountain View (svakalega flókið). Það hafði þó eitthvað skolast til í kollinum á konunni sem afgreiddi mig sem varð til þess að í átta daga vissu þeir í Berkeley ekkert hvar trukkurinn var (þó hann stæði á planinu hjá U-Haul í Mountain View) og þeir höfðu síðan stuttu síðar tilkynnt hann sem stolinn!! Og til að bæta gráu ofan á svart þá var þetta í kringum 11. september þannig að ekki vænkast hagur Strympu!

Átta dögum síðar fundu þeir trukkinn á planinu hjá sér og rukkuðu mig um átta daga leigu (!), skemmdir (!), refsigjald (!) fyrir að skila ekki á réttum tíma og alls konar rugl, samtals tæpar 70 þúsund!!! Ég skrifaði þeim því formlegt bréf þar sem ég greindi þeim kurteisislega frá því að það væri ekki í lagi með kollinn á þeim, vísaði í lögfræðing og sagðist vera tilbúinn að færa rök fyrir máli mínu fyrir rétti, ef þyrfti. Það er skemmst frá því að segja að þeir sáu að sér…

Seinni sigurinn

Seinni sigurinn var gegn innflytjendaeftirlitinu (INS) sem ætlaði að taka sér óheyrilega langan tíma til að afgreiða endurnýjun á atvinnuleyfinu mínu, sem rann út 17. september.

Ég beið í 2 og 1/2 tíma á mánudegi til þess eins að fá að vita að ég þyrfti að koma aftur daginn eftir (dóh!). Þannig að ég vaknaði kl. 5:30 aðfararnótt þriðjudags til að geta verið mættur þegar skrifstofan opnar (kl. 7:00). Að sjálfsögðu náði biðröðin þá út á götu (dóh!) og það tók annan 2 og 1/2 tíma bara að fá afgreiðslunúmer (eins og í bakaríinu)! Og það sem verra var, á miðanum stóð að biðtíminn eftir afgreiðslu væri 6 KLUKKUSTUNDIR!!! Dóh! Ég reiknaði það út að ég fengi afgreiðslu 15 mínútum eftir lokum! DÓH! 🙂

Ég fór því og kom aftur rétt fyrir lokun og merkilegt nokk þá náðu þeir að afgreiða mig áður en þeir lokuðu þannig að ég gekk út glaður í bragði með kortið í höndunum! 🙂

Tveir mikilvægir sigrar gegn skrifræðinu í höfn, svona rétt fyrir Thanksgiving. Ég hafði því margt til að vera þakklátur fyrir þá helgina! 🙂

Ég hef hins vegar áhyggjur af því hvað svona rugl virðist elta mig á röndum, elstu menn muna kannski eftir því að DMV hótaði að setjaökuskírteinið mitt á “hold” þar sem ég skuldaði meðlag!! 🙂 🙂

Ég var því orðinn það sem þeir kalla “dead-beat dad”… 🙂